Na początku lat 80-tych kotły parownic Tecnovap były wytwarzane z aluminium. Utrzymanie szczelności oraz odpowiedniego ciśnienia było możliwe dzięki stosowaniu NBR (kauczuk-butadienowo-akrylonitrylowy) lub uszczelnianiu silikonem (rys. 1 2). Początkowo element grzewczy był zanurzany w wodzie i był zagrożony korozją elektrolityczną przez co zaniechano tego rozwiązania (rys. 3 4).
Sprawdź parownice profesjonalne i parownice przemysłowe w ofercie Multimatic.
Rok 1985 to początek ery kotłów ze stali nierdzewnej; element grzewczy przyspawany jest bezpośrednio do dolnej partii kotła (rys. 5 6 7), a całość jest przyspawana do górnej partii kotła przy pomocy techniki spawania MIG. Konsekwencją stosowania takiej technologii jest to, że w przypadku awarii elementu grzewczego konieczna jest wymiana całego kotła.
Historia profesjonalnych technologii parowych dowodzi, że maksymalne, zalecane obciążenie elementu grzewczego powinno mieścić się w zakresie 6 W/cm² -9 W/cm². Dlatego konieczne było zwiększenie rozmiaru elementu grzewczego (rys. 11) w celu poprawy jego funkcjonalności. W konsekwencji tego działania konieczne stało się też zwiększenie wymiarów samego kotła przez co czas rozgrzewania i tworzenia pary wydłużał się (kotły o niskiej wydajności).
Inną dzisiejszą popularną techniką pozwalającą na wytwarzanie dużej ilości pary (od 4500W do 7000W) jest stosowanie kilku mniejszych kotłów (rys. 10) połączonych ze sobą hydraulicznie i elektronicznie przez co są wyposażone w bardziej złożone podzespoły i działają w bardziej złożony sposób.
Galeria zdjęć bojlerów parownic przemysłowych Tecnovap
[nggallery id=45]
[wp_ad_camp_1]